Een echte camping

Donderdag 4 augustus 2016

Omdat we behoorlijk ver van de route van de TPT stonden, hebben we eerst een stuk met de camper gereden naar Didsbury, de plek waar we de route weer konden oppikken. Onderweg kregen we geregeld stevige regenbuien, van het echte britse soort. Waren wij blij dat er nieuwe ruitenwissers op de camper zaten! Dat belooft wat voor de fietstocht!
Op een woonerfje hebben we de fietsen van de drager gehaald, alles afgesteld, rechtgebogen, opgepompt, beter vastgezet enz.enz. Dus na een Kattuks kwartiertje konden we op pad. Vandaag was de opstelling: eerste helft Laura, Kevin en Jan, terwijl de tweede helft voor rekening van Maria, Brian en Jan is.
De eerste helft begon goed: na een paar minuten barstte er een regenbui los en trokken we dus onze regenkleding aan. Waarna het droog werd........Kevin en Jan hielden toch voor de zekerheid hun regenbroeken aan. Laura niet. Dat zou later i.v.m. de brandnetels niet zo'n goede zet blijken te zijn.
De route was prachtig: voor de insiders: bospaadjes zoals we vroeger van Hall naar het zwembad in Brummen hadden, alleen smaller, soms (veel) natter, planten over het paadje heen, maar wel vrijwel altijd vlak. En om de paar honderd meter een barricade, alleen voor lopende fietsers te nemen of een barrage, alleen voor paarden te nemen. Dat betekent wel vaak afstappen en gaat dus ten koste van je tempo. Maar goed, het is vakantie, dus we hebben geen haast. Voordeel van zoveel hindernissen: wr komen alleen af en toe een paar fietsers of wandelaars tegen. Terwijl de paden ideaal zouden zijn voor crossbrommers en -motoren. Maar daar is het dus onmogelijk voor gemaakt. Mooi zo!
Één stukje is echt het vermelden waard: de voormalige Lymm railway. Als er geen bomen tussen stonden kon je de volle 10 kilometer zo zien liggen: kaarsrecht! Geregeld zagen we dingen die nog aan die oude spoorweg herinnerden, zoals een oud stationsgebouwtje met zo'n echte stationsklok. Kortom genieten.
Ongeveer 3 kilometer voor het ontmoetingspunt met de camperploeg werden uiteindelijk de laatste regenspullen uitgetrokken, zodat we heerlijk ''fris'' na 28 kilometer aan onze rustpauze konden beginnen en daarna de 2e helft in konden.
Die begon, zoals gebruikelijk, met verkeerd rijden: er waren asfalteringswerkzaamheden en we werden dus een andere kant opgestuurd dan gepland. Toen we na een kwartier weer bij ons startpunt kwamen, besloten we als wandelaars de verkeersregelaars te negeren. Daarna konden we makkelijk op onze geplande route komen. We reden op de Mio naar de camping in Frodsham. Instellingen als: onverharde weg en kasseien waren uitgeschakeld, en doorgaande wegen en fietsroutes ingeschakeld. Dat betekende een afstand van 19 km. Weliswaar niet over die mooie, vlakke TPT paden, maar wel fantastisch lange afdalingen. Heerlijk! Okee, je moet dan wel weer omhoog, maar daarna ga je weer heerlijk hard naar beneden. Okee, je moet dan wel weer omhoog, maar daarna ga je weer heerlijk hard naar beneden. Okee, je moet dan wel weer omhoog, maar daarna ga je weer heerlijk hard naar beneden. Okee, je moet dan wel weer omhoog, maar daarna ga je weer heerlijk hard naar beneden. (20X)
Toen we na 23 km. bij de camping aankwamen stonden vooral Brian's kuiten zo strak als die van Marc Cavendish in de Tour de France. Hier werden we door de camperploeg opgewacht, die de vuilwatertank stonden te legen. De toiletcassette was al gedaan en schoongemaakt, dus snel de camper neergezet, water tapkraan aansluiten, camper leeg, tafeltjes vol, stoelen er bij en de barbecue opgestart. Kipfilet, worsten, hamburgers en te dikke speklappen stonden garant voor een goed maal. Dat hadden we, ondanks de totale afstand van ''maar'' 51 kilometer wel verdiend.
Dit is geen scouting terrein, maar een echte camping. Wie het wil opzoeken: Lady Heyes Campsite in Frodsham. Een mooi terrein. De camper staat prima, met een automatische opsta stand: de voorkant staat wat lager dan de achterkant, dus alleen uit bed stappen, en je holt automatisch naar het voorgedeelte. Verder weinig te zeuren.