Ze beten niet.

Woensdag 7 augustus 2013

Om 06.30 was het erg mooi op het strand. Er liep alleen af en toe een wandelaar met een hond. De camperplaats is nog steeds zo leeg als Jan terugkomt.
Rond 08.30 doen ze het beachcafe open, kennelijk verwachten ze bezoekers. Het weer ziet er prachtig uit, nu al rond de 15 graden, windstil, maar voor onze bestemming Llechwrd, in Snowdonia geven ze wel aan dat het vanmiddag zou kunnen regenen. Wel wordt het 21 graden.
Na het ontbijt en opruimen (zelfs is er geveegd!) gaan we weer terug langs dezelfde route als gisteren. Alleen het smalle weggetje slaan we dit keer over. Wederom een mooie route, weer met veel geslinger, en geklim en gedaal. En geeneens files (voor ons dan). Bij Porthmadog gekomen gaan we eerst inkopen doen bij de Tesco. Het parkeerterrein op zich al een belevenis. Uiteindelijk 2 plekjes gevonden, zodat we met een gerust hart de winkel in konden.
De nodige voorraad gehaald, ook barbecue voer. We hebben dat ding niet voor niks meegenomen, toch?
Daarna door naar Llechwrd Riverside camping. De inrit van de camping was geblokkeerd door een Koos (een postbode), die z'n Royal Mail kar gewoon midden op de inrit had staan. En wij stonden op de doorgaande weg, samen met die hele file die al een poosje achter ons zat.
Uiteindelijk snapte hij dat het wel handig was als hij ons er even door liet, waarna wij ons konden melden bij de campingbazin. Het is niet erg druk, dus we konden een plek kiezen.
Omdat we hier drie nachten blijven hebben we geprobeerd het record aankomen, luifel uitdraaien, stoelen en tafel neerzetten te verbreken. En inderdaad, in no-time stond de boel.
We hebben hier ook stroom, dus direct werden er allerlei opladers aan de diverse stopcontacten gehangen.
Jan is even op de fiets een ontdekkingstochtje wezen doen. Ging goed, niet al te steil, wel langs een weg waar ze 60 mijl (=96 km) per uur mogen rijden, dus geel hesje aan en helm op, en geen muziek op de oren. Op zo'n weg moet je nu eenmaal defensief fietsen. Ze gaan overigens wel met een grote boog om je heen. Maar de eerste afslag naar een smal landweggetje was wel erg welkom. Hoewel.... de honden bij diverse boerderijen waren niet blij, of blaften en hapten ze van blijdschap?
Omdat Jan geen Welsh spreekt werden ze gewoon in het Hollands, Engels en Duits afgeblaft. Toen dit ook niet hielp dan maar keihard doorgefietst.
Morgen gaan we samen deze route fietsen.
Bij terugkomst de barbecue aan: lekkere worsten, een sirloin-steak, aardappeltjes en een soort knoflookbrood.
En even (een deel van) het thuisfront gebeld.
We gaan kijken of we morgen iets met treinen en bergen kunnen doen.