Incommunicado

Op dit moment ligt onze T-Mobile er uit. Of het ligt aan onze dongel, aan ons saldo, aan de regio, aan tussentijds gedane windows-updates, maakt niet uit, maar we zijn niet in staat om normaal op internet te komen.
Dat wordt een dure kwestie. Eten moeten we toch, maar de aardige mevrouw die lootjes verkoopt voor het Ronald McDonaldhuis, die kan je niet teleurstellen.
We gaan snel op zoek naar een T-Mobile shop.
Overigens is het echt mooi hier. Vanmiddag een uur op zee gezeten in een opblaasboot, en daarover horen jullie later wel.

Vrijdag 16 augustus 2013

Vanmorgen heeft Jan zijn fiets van de drager afgehaald, om hem daarna gelijk weer neer te zetten: lekke band. Vóór het repareren (om 06.30 uur maakt dat te veel herrie) eerst maar de nature-trail gelopen. Al na een paar minuten kreeg hij gezelschap van de boerderij-beagle, die besloot hem even de route te wijzen. Was heel gezellig, want het beestje liep een stukje vooruit en bleef dan staan wachten om te kijken of je er al aan kwam. Onderweg toch heel veel beesten gezien: een krokodil, 2 kikkers, een wezelachtig beest, een schildpad en heel veel insecten. Die laatsten waren echt, de rest van steen of plastic. Toch was het een leuk en educatief natuurpad. Er was bijv. een plaat van de Preseli Hills, die ze daar zelf mountains noemen. Ze gaan tot bijna 600 meter hoog. Er stond op dat uit deze heuvels de stenen komen die bij Stonehenge gebruikt zijn. Het is nog steeds een raadsel hoe die daar gekomen zijn, maar vast staat dat deze steensoort alleen in de Preseli Hills voorkomt.
Daarna toch geprobeerd de band te plakken: dat mislukte, want er zat nergens een gat.
Vervolgens ontbijten, douchen en opruimen. Daarna op naar het zuiden. Eerst langs Fishguard, een plaats aan een baai. Moet je van de hooggelegen weg ineens steil omlaag, met korte bochten, en ook nog een wegversmalling en veel tegemoetkomend verkeer. Dikke pret! In het dorp ook nog even een straat vastgezet en daarna snel weer omhoog en er uit. Overigens was het uitzicht over Fishguard erg mooi.
De route vervolgd naar St.Davids, waar we eerst ons hebben laten informeren over een boottocht. De tocht welke ons werd aangeraden zou 2,5 uur duren en om 15.30 beginnen. We hadden nog tijd om wat souvenirs te kopen en wat foto's te maken. Om 14.30 gingen we richting haven. Over een single-track road naar de parkeerplaats, waar we hebben geluncht. Om dat het nog een aardig stuk lopen was, hebben wij dat gefietst. Bij de haven werd ons verteld dat de lange boottocht in verband met de windsterkte niet door kon gaan. We kregen de keus tussen een eiland tocht van een uur, met verrekening van het teveel betaalde of al ons geld terug. Uiteraard kozen wij dan maar voor de eilandtocht. Het was ook van tevoren gezegd dat de schipper van de boot bepaalde of een tocht door kon gaan, als de omstandigheden niet veilig genoeg waren.
De boot was van rubber, model snelle reddingboot. Met een 400 pk motor, en goede zitplaatsen. De tocht begon met het aantrekken van reddingsvesten en een korte briefing door de gids. Daarna ging het gas open.........Dat ging vreselijk hard, om zo snel mogelijk bij het eiland Ramsey te zijn. Daar vlak bij trok de stuurman het roer even m en ging hij hartstikke schuin. Dat was wel spectaculair!
Vervolgens ging hij zo dicht mogelijk langs het eiland om ons de gelegenheid te geven zeehonden te zien. En die zagen we. Steeds een paar tegelijk, en ook nog even 2 die aan het bekvechten waren, op pakweg 20 meter afstand. Ze lieten ook alle rotspartijen met veel grotten zien, af en toe voeren ze er ook in. En de gids vertelde van alles over het eiland, de gesteenten, vogels (die er niet zo veel waren) en andere dieren die er leven. Aan de andere kant van het eiland was de golfslag best hevig, maar daardoor ook wel spannend. Op het laatste stukje ging het gas nog even wijd open. Al met al een leuke tocht, hoewel we helaas geen dolfijnen hebben gezien.
Toen was het tijd om onze besproken camping op te zoeken. Vanwege het niet werken van internet hadden we het juiste adres niet. Gevolg: we reden er finaal langs, en uiteindelijk zo ver door dat we wel naar de Mac moesten. Daar was wel internet mogelijk, dus alles opgezocht wat we maar wilden weten. En natuurlijk lekker gegeten. En toen naar de camping. Het bleek dat van de andere kant de camping goed stond aangegeven. En op de camping stond een bordje gereserveerd en onze naam.
De camping zelf heeft geen Wifi, maar er is toch een verbinding mogelijk. Dus kan het verslag er nog even op.