Kristinehamn of het KPN Mysterie

We stonden op met het gezoem van de bijen in de bloemen naast de camper. Dat betekende dat de regen weg was en de zon scheen! Dus tijd om op te staan. Alle andere campers ( 1) waren ook bezig om weg te gaan. Toen wij zelf zo ver waren kwam er weer een camper het parkeerterrein op rijden. Je ziet, het was een drukte van belang!
We reden in 1 rit naar Kristinehamn, om daar na wat zoeken de ingang naar de jachthaven te vinden. Er stonden daar best al wat campers, maar voor ons was ook plek. Een keurig terrein, net en schoon sanitair, en een beleefde beheerder. Hij nodigde ons direct uit voor de Sing-Along van morgenavond. Lia is daarvoor direct opgegeven, en was uiteraard zeer enthousiast. Jan gaat dan werken aan het verslag o.i.d.
We ontdekten dat er in Kristinehamn een Picasso sculptuur staat. Nou, dat moesten wij zien. Te meer daar er in de informatie stond dat dit de meest bezochte attractie van Kristinehamn is. Dat belooft wat! Het is niet door Picasso zelf gemaakt, maar door een Zweedse en een Noorse kunstenaar. Ze hebben een 15 meter hoog betonnen kunstwerk gemaakt waarvoor Picasso de schetsen had gemaakt. Hij was het vervolgens eens met de uitwerking door beide kunstenaars. Al sinds 1965 siert dit geweldige kunstwerk de uitloper van de boulevard. Wij laten de foto voor zich.zelf spreken.
En dan het KPN Mysterie. Lia en Jan maken voor hun communicatie gebruik van Simyo, een KPN dochter. Vandaag bleek dat Lia's telefoon geen verbinding had, noch met telefonie, noch met internet. Die van Jan wel, dus van alles geprobeerd: uit en weer aan zetten, instellingen vergelijken enz. Ook op de website van Simyo gezocht. De zelfhulp lijstjes doorgewerkt en uiteindelijk de klantenservice gebeld. Wat blijkt:er is een storing bij KPN, waar vooral mensen in het buitenland last van hebben. Op Lia's vraag waarom Jan's telefoon het wel doet, gaf Simyo het antwoord: hij heeft geluk. Dus we moeten gewoon afwachten.
Vandaag eten we rijst met Tikka Massala saus en kip (die dus niet uit keek met oversteken). En aardbeien met McDonald suiker toe.

Het verhaal gaat ook nog verder:

Zullen we een grote protest-actie gaan doen met alle kinderen uit het dorp? Dan maken we spandoeken en doen we een optocht. Dat vonden ze wel een heel goed idee. Dus gingen ze naar het dorp en legden het plan uit aan de kinderen. Alle kinderen wilden maar wat graag mee doen. Ze haalden allemaal thuis een oud laken op en schilderden er met grote letters op: Freaky Fønk ga weg! Toen vroegen ze aan Knut of hij nog een paar oude plinten had om de lakens aan vast te spijkeren. En zo hadden ze een paar prachtige spandoeken. 's-Avonds, toen de boot van Freaky Fønk in het dorp aan legde, kwamen alle kinderen in een lange optocht langs de boot lopen, met hun spandoeken. ''Jongens, wat is dit nou?'' vroeg Freaky Fønk. Prinses Snøttebøl nam het woord en legde uit wat de kinderen bedoelen: ''Wij willen niet dat onze draak meegenomen wordt naar een dierentuin. Wij willen dat hij op zijn eiland kan blijven. En wij willen niet dat je een film maakt over onze draak. Want dan komen er allerlei mensen naar dit mooie eiland en dan is het gedaan met de rust van de draak.''
''Zo'', zei Freaky Fønk, ''dat gaat zomaar niet. Ik heb afspraken gemaakt en die film gaat er komen. De draak gaat mee naar de dierentuin''
''O ja?'' brulden de kinderen in koor, ''Dat zullen we nog wel eens zien!""