We zien wel.

Donderdag 15-6-2017

De gedachte voor vandaag: rijden, en dan onderweg bedenken waar we heen gaan, en waar we overnachten.
Dus we zijn gaan rijden en kwamen in Newquay aan, aan de kust. We kwamen bij een parkeerterreintje, bij het strand. Nou ja, dan moest je wel eerst een stevige klif afdalen, en dat zat er niet in. Maar de uitzichten waren er niet minder om. Heel in de verte dachten we een paar zeehonden te zien, maar die hebben geen armen, dus zullen het wel gewoon zwemmers zijn geweest.
Omdat Newquay ons te veel aan Noordwijk deed denken, met z'n boulevard, hotels, restaurants en het daar bij horende publiek, besloten we om nog een stukje verder te rijden.
En zo kwamen we aan in Tintagel, ook aan de kust. We konden daar voor maar 3 pond de hele nacht op een groot parkeerterrein staan. Wel zonder stroom, maar dat gaf niet.
Deze plaats is beroemd, vanwege de ruine van het kasteel van koning Arthur. Lang geleden woonde hij daar, in een prachtig slot, aan de kust. Hij kon vanuit dat kasteel het land verdedigen tegen allerlei vijanden. Hij woonde daar met zijn vrouw, Guinevere. Deze keltische naam is later verbasterd tot Jennifer.
We hebben eerst ons diner gegeten: roerbakgroenten, aardappels, doperwten en biefstuk. Daarna zijn we op de fiets naar het kasteel gaan kijken. Omdat het kasteel een ruine is, kan je alleen de steenresten zien, maar gelukkig hebben ze een hotel gebouwd dat er aan de buitenkant precies zo uit ziet als het kasteel van Arthur. Alleen staan er geen paarden voor de ingang, maar een Rolls Royce en nog een paar andere dure karren.
In Tintagel is van alles te beleven: eten, drinken, wandelen en souvenirs kopen.
Er zijn vooral zwaarden, maar ook stenen met een zwaard er in. Dat komt, omdat toen koning Arthur op zakenreis was, had hij zijn zwaard in een steen gestoken. En alleen hij was zo sterk, dat hij hem weer er uit kon halen. Daarom was hij natuurlijk ook koning van het land. Een slappe koning heb je niks aan. Toen hij terug kwam had iemand anders zijn troon ingepikt, maar die kon dat zwaard er niet uitkrijgen. Dus toen pakte koning Arthusrhet zwaard beet en trok hem zo, 1-2-3-, er uit. Dus was hij weer de koning. En leefde best nog lang en gelukkig in zijn mooie ruine, met zijn mooie koningin Guinevere.
Wij waren intussen weer terug gegaan naar de camper en hebben daar gelezen/gepuzzeld en bedacht wat we morgen gaan doen. Maar daarover morgen meer.