Het begin

Dinsdag 6 juni 2017 – Het vertrek.

De weersverwachting voor vandaag: stevige wind en behoorlijk veel regen. Dat wordt lekker op de boot. We verwachten dan ook geklots en gekots aan boord. Een oud zeemansgezegde luidt: “wie genoeg eet, heeft genoeg te kotsen”. En een andere: “met een volle maag hang je beter over de reling”. We zullen zien............
Dat viel dus reuze mee. Maar nu eerst: we hadden gepland om om 11.00 uur te rijden, en dat is vrijwel gelukt. En we hoefden niet eens meer broodjes te halen. Dus toen we in Hoek van Holland als eerste in de rij stonden, konden we op ons gemak onze lunch smeren. Nou ja, ineens ging alles rijden, dus moest Lia de kaas, worst, boter, broodjes en wat nog meer stevig vasthouden. Eenmaal in de veerboot hebben we ons lunchpakket afgemaakt.
Dan naar boven, op dek 10, daar hadden we een hut geboekt. Deze luxe bleek wel een goede zet te zijn, want met windkracht 8, met uithalen naar 110 km per uur, is het aan dek helemaal niet fijn. En omdat het geen schoolvakantie is zit je dan in het restaurant tussen de bejaarden (50+) met verrekijkers en hun spel kaarten. Nou, dan maar lekker in je eigen hut een boek lezen, zappen langs alle 30 kanalen op de tv, douchen. Maar het lunchpakket werd geruild voor een scheepslunch: Lia kipsaté en Jan schnitzel. Erg lekker, en daarmee leg je de basis voor zeebenen, zo als zou blijken.
Wij hadden geen centje last van de deining, die best wel stevig was. Eenmaal buitengaats hebben we, na onze warme lunch, even achterop het schip de buitenkant bekeken. Daar was het erg rustig, en de zee ging goed tekeer. Geen dolfijn uiteraard liet zich zien, ook geen meeuwen, dus maar naar de hut gegaan.
De overtocht verliep verder prima, de britse douane liet ons zo, op ons goede gezicht, het land in. We gingen naar de ons inmiddels bekende Dovercourt camping. Was niks veranderd, behalve de plaatsen op het touring field. Waar we 2 jaar geleden nog 's-morgens door mannen van de camping uit de bagger getrokken moesten worden, hebben ze nu mooie plekken aangelegd met grind en asfalt. En er staan nu ook mooie stroompalen.


Woensdag 7 juni 2017 even rijden

Vandaag gaan we proberen een stukje richting Cornwall te gaan. Omdat de totale afstand ongeveer 600 km is, hebben we besloten om onderweg op een camping te gaan staan.
Maar eerst in Harwich de Lidl bezocht, voor wat gewone boodschappen en een paar reserve / nood voedingsmiddelen. In Cornwall zijn geen winkels..........
Daarna richting Radnage, bij Stokenchurch, schuin onder Oxford. Hier is camping Home Farm, uitgekozen vanwege het tarief, de ligging t.o.v. onze route en het uitzicht over het dal, vanaf de camping.
Nou, de rit ging vrijwel overal goed, 1 x gestopt om te wisselen en ons brood te eten (N.B. Op het parkeerterrein van de Mac, tegenover de juffrouw in het loket van de McDrive). Daarna 1 x een afslag te vroeg gehad, moesten we 3 km heen en weer trug, maar verder ging het prima.
De camping is inderdaad een farm: sanitair is er, eenvoudig maar doeltreffend. En het uitzicht over het dal is inderdaad fabulous. Lia heeft wel een Red Kite gezien, maar hij was te snel voor haar camera.
Terwijl ik dit schrijf ziet ze er 2 vliegen, dus snel de camera pakken, en ….weg zijn ze weer.
Nou ja, nog even het weer: het waaide vannacht stevig, en ook vandaag hadden we onderweg nog behoorlijk veel last van de wind, maar inmiddels is het ongeveer windkracht 5.
O, ja, zoals gewoonlijk: nadat de camper geinstalleerd was en we buiten voor de camper zaten, kwam er een mannetje het gras maaien.