Pittig fietsen

Woensdag 3 augustus 2016

Vandaag stonden wij om 7 uur op. We hadden een lange rit voor de boeg, dus uitslapen was er niet bij. Rond 9 uur waren we klaar voor vertrek, de fietsers dan. De auto reed een kwartiertje later al van het terrein.
De fietsers Kevin, Brian en Jan zouden eerst de route van de Trans Pennine Trail oppikken, om daarna via die route naar de volgende overnachtingsplaats te gaan. Al fietsend en genietend van het mooie weer, het uitzicht over de beroemde Yorkshire dales en van de stevige wind en pittige klimmetjes schoten ze lekker op. Zo lekker, dat ze na 3 kwartier er achter kwamen dat ze ruim 10 kilometer in een verkeerde richting reden. Nee, niet helemaal fout, maar inplaats van naar het zuidwesten naar het noordwesten. Dit hield in dat er naarstig naar een aangepaste route gezocht moest worden.
Die vonden ze uiteraard. Ze tikten het in op de Mio, gaf hij aan dat het nog 20 km. naar het afgesproken punt zou zijn. Dat klopte natuurlijk niet. Dus de instellingen van de Mio veranderd, zodat hij ook onverharde wegen en kasseien zou toestaan. Dat deed hij dan ook. De route werd ineens maar 10 km. alleen echt onverhard. Na een goed uur door weilanden, over paardenpaadjes, cross-country weggetjes vol gaten met water, paden met boomstronken, klimmend en dalend en bochtjes draaiend, toch de instellingen aangepast vande Mio. Toen bracht hij hen in 5 minuten bij een normale weg, en een half uur later waren ze op het rendez-vous. De planning van 25 km. werd helaas 39 km.
De autoploeg had een mooi plekje uitgezocht in een straat, precies naast een mooie vuilnisbak. Helaas bedoeld voor Depodogs, dus het rook er niet zo lekker.
Maar er stond wel een lekkere lunch klaar, zodat Laura, Maria en Jan weer snel verder konden gaan. De geplande route voor de 2e ploeg was weer 25 km. Kijken of dat gaat lukken. Het begon met een stukje door het dorp, een foute aanwijzing en daardoor een mooi lusje door het dorp, zodat ze na 4 km. eindelijk òpnieuw aan de tocht konden beginnen. De route ging door prachtige, goed onderhouden natuurgebieden, met waterpartijen, bospaden, af en toe een beetje omhoog en omlaag, dus genieten!
Na een 20-tal kilometers werd de route wat pittiger. De wegen werden ruiger, de paden af en toe wat steiler, en de accu's van de beide electrische fietsen werden allengs minder. Die van Jan gaf toen al snel de geest. Jammer dat de wegen steeds steiler werden, en waar ze in het open veld reden was er windkracht 6 á 7 pal tegen, dus alle snelheid ging er uit. Toen Maria's accu ook minder werd moesten ze op Laura's wilskracht bouwen om nog op te schieten. Uiteindelijk, na 33 kilometer kwamen ze bij de autoploeg. Toen was het inmiddels 17.30 uur. Dit, en de lege accu's en de lege benen, deden ons besluiten om onze fietsen in en op de camper te hijsen. We reden naar Mellor, naar Linnet Clough Scout Camp, waar we op het parkeerterrein mochten staan, stroom kregen en de tent op een mooi grasveld konden zetten. Ook WiFi is er, alleen waar we staan is iets te ver weg.
Morgen moeten we eerst de achterband van Maria's fiets plakken, vervolgens de fietsers in de route terugbrengen en een tandarts zoeken voor Maria. Dus opstaan om 8 uur.

Uitspraak van de dag: “Ik hoop dat we staanplaatsen hebben in het vliegtuig”